Маленькаму прынцу, які ўжо сабраўся ў дарогу, зусім не хацелася засмучаць старога манарха. — Калі ваша вялікасць хоча, каб вас безагаворачна слухалі, вы маглі б аддаць мне разумны загад. Вы, да прыкладу, маглі б загадаць мне адправіцца не пазней як праз хвіліну. Мне здаецца, умовы спрыяльныя. Кароль маўчаў. Маленькі прынц трошкі павагаўся, уздыхнуў і пайшоў. — Прызначаю цябе паслом! — паспешліва крыкнуў яму ўслед кароль. І выгляд у яго быў пры гэтым такі, быццам ён не дапускаў ніякіх пярэчанняў. «Дзіўныя людзі гэтыя дарослыя», — падумаў дарогаю Маленкі прынц.